Wel, in de middeleeuwen, bij de hogere klassen van de samenleving, werd het voedsel in een andere ruimte geserveerd als waar het werd opgegeten. Dit om te vermijden dat men het voedsel in rook en walmen moest consumeren. Gaandeweg werd de keuken echter meer en meer een plaats waar de gezinsleden bij elkaar kwamen. De keuken werd in de loop van de tijd een belangrijk sociaal gegeven in het leven van de familie. Geïnspireerd op het systeem van de schouw, was de dampkap vroeger een grote, omgekeerde trechter die de vervuilde lucht via het dak naar buiten leidde. De lucht bewoog door de stijgende warmte, ook wel natuurlijke trek genoemd, die gecreëerd werd doordat men het voedsel kookte op een groot houtvuur. Vervolgens werd de noodzaak aan een actief afzuigsysteem groter want bij het elektrische koken bleek het systeem van natuurlijke afvoer niet langer efficiënt. Er kwam immers te weinig stijgende warmte vrij. Voor dit probleem werd een lumineuze oplossing bedacht. Onderaan de trechter, die men vroeger gebruikte, werd een ventilatiesysteem gemonteerd om de opwaartse luchtbeweging te versnellen. Deze uitvinding was noodzakelijk, aangezien de evolutie van de keuken als plaats van ontmoeting zich steeds verder begon door te zetten in de architectuur. In 1963 werd de eerste dampkap voor particulieren uitgebracht door Faber, een bedrijf dat tot op heden enkel dampkappen fabriceert.
